viernes, 26 de junio de 2009

Times Like These

Las lágrimas viajan conmigo en silencio. Silencio de muerte y de pena, pena de hoy y de ayer por verte llorar ahora que tan sola te dejo. Pero ahora que hay alma de besos en el corazón, las lágrimas vuelven alegres, imposibles de robar o abandonar en el camino de vuelta a la casa. Son tiempos nuevos, de luz. Iluminan la mente muda y mi alma ciega. Es ahora cuando puedo soñar despierto, cantar dormido y llorar sintigo. El papel habla solo aunque la tinta hace tiempo que se acabó. Cuenta mi gran guerra ganada después de tantas batallas perdidas. Son estos tiempos que hacen que cambie la forma de medir: mis palabras. Es ahora, cuando la pluma piensa por mí, mientras el tiempo me devuelve a la estación de la que nunca debí partir.

martes, 23 de junio de 2009

Confesiones En La Barra De Un Bar


Me ha arrojado del nido, he echado a volar y me ha cortado las alas nada más empezar. ¡No me da cariño, ya no me da amor, no tenemos sexo! ¿Qué me queda?: cerveza, putas y rocanrol. Una vez ella me dijo que me quería, yo a ella la quise más de dos. Tantas balas ya gastadas, y va disparando a traición. Aún harto de sus mentiras (o verdades a mitad) todavía no se me olvida respirar. Respirar para olvidar, y beber. Beber para olvidar que la he querido, que la quiero olvidar, sacarla de mi presente, pasado y futuro. Hasta que la muerte nos separe.

miércoles, 3 de junio de 2009

Sólo De Pan Vive El Hombre


Deseo pan para hoy aunque sea de ayer. Pan para mañana. Pan para unos y para otros. Quiero pan tostado y sin tostar, sin miga, sin sal, pero pan. Pan para comer, para comprar, para vender, para regalar, para tirar, pero pan.

En el lugar de los vivos la gente, canta, baila, llora y hasta mata por pan. Por eso yo lo quiero. Porque por pan vienen las palomas, por pan salen del palomar. Por dinero yo laboro, porque ese jornal sabe a pan.

martes, 2 de junio de 2009

Mamá Aurora Sempre Tiña Razón

- Escoita neno, lembra por sempre o que che vou dicir:

Come pra ter forzas, come e descansa tamén. Vive felizmente pra te facer home de ben e non fagas mal. Mira no espello da túa alma todos os días, saboreando o que ves e non deixes que o paso do tempo troque a paisaxe do teu arredor. Cae, érguete, cae, respira aliviado dos teus erros i érguete de novo. Porque un home non é tal ata non caer na súa primera trampa. Ademáis, as dificultades da vida van e vén. Ora ben, negras, grises ou bicolor, nestes eidos nunca deixes opción ao desazo.



Despois do discurso mamá Aurora, que xacía na cama da casa da avóa Sinda, apertou coma nunca miñas mans contra seus beizos, pechou os ollos e ficou entregada pra sempre ó mundo dos outros.