sábado, 31 de diciembre de 2011

A VERDADE

A verdade do escrito reside na realidade que cada quen enfronta no momento da súa lectura.

Fragmento das Memorias

(...) as cores comidas daquela camisa. Todavía lembro como acompañaban a esa gravata maquillada para a ocasión. A chaqueta, malcriada, xogando co pantalón pisado polos zapatos cuxos cordóns non amarraban máis que a fame que chamaba á nosa porta. (...)

viernes, 22 de julio de 2011

Epilepsy is Dancing (by Antony & The Johnsons)


Epilepsy is dancing
Shes the Christ now departing
And Im finding my rhythm
As I twist in the snow

All the metal burned in me
Down the brain of my river
That fire was searching
For a waterway home

I cry glitter is love!
My eyes pinned inside
With green jewels
Hanging like Christmas stars
From a golden vein

As I came to a screaming
Hold me while Im dreaming
For my fingers are curling
And I cannot breathe

Then I cried in the kitchen
How Id seen your ghost witching
As a soldering blue line
Between my eyes

I cry glitter is love!
My eyes
Pinned inside
Sea green jewels
Hanging like Christmas stars
From a golden vein

Cut me in quadrants
Leave me in the corner
Oh now its passing
Oh now Im dancin

lunes, 11 de julio de 2011

Sobran Palabras

Chámaa cuando non estea. Acode á súa cita. Un ramo de rosas brancas non será suficiente e caerá tornado en desgarrados petalos roxos poseídos por inocentes anxos. Prega, suplica unha cita máis ao candil dos seus ollos tristes pola primavera que non viu e o estío que sufriu. Non deixes, froito da adversidade, de man da loucura o teu soño. Pola contra, contas a unha botella de viño cada un dos grolos que te debe a súa prima-irmá. E a cada cal, vas facendo memoria da que perdiches: seu sabor, súa menciña. Sobran as palabras.

Michel Foucault en "La vida de los hombres infames"


«Lo que constituye a un ser humano con limitaciones en un monstruo, no es simplemente la excepción con relación a la forma de la naturaleza de la especie, es la gran conmoción que provoca en las regularidades jurídicas».

Guillaume Apollinaire: El Poeta-Pintor

(...) El caso extremo de imbricación entre pintura y poesía los constituyen los “caligramas” en los que las letras del texto forman un dibujo alusivo a su contenido. Este acercamiento de la poesía a la pintura queda así como el aporte más significativo de esta corriente. (...)






jueves, 30 de junio de 2011

Da Vida e Viceversa


Hai uns intres lin na rede: "a vida, a felicidade, consiste en ter alguen quen amar, alguen que te ame, algunha cousa a facer e algunha cousa a esperar".
Pero no fondo, que e a vida?; un puñado de mentiras, unha cancion triste, uns anos de despedida...



miércoles, 22 de junio de 2011

Disque


Non há porqué escribir poesía dende a tristura. Non é obrigado escribila en verso. Non é verdade. Tampouco é preciso escribila namorado. É por iso verdade? Non sei se estou acertado. Non é verdade que aturo túas dores, así e todo son o teu amigo máis destacado.

miércoles, 1 de junio de 2011

"Monstrum epilepticus"


De la almohada a los pies, dando vueltas en la cama no consigo dormir. Tengo miedo. No dejo de pensar en sus visitas nocturnas inesperadas, cuando zarandea con fuerza mis extremidades a su antojo. El pánico me aborda cuando un minuto, solamente un minuto basta para darme cuenta de que ya ha dejado su diabólico regalo. Fatalmente, con resignación, lo abro sin el más mínimo reflejo de clemencia por su parte. De todos modos, me reconforta saber que a media noche ya ha huido con sus cuernos afilados, su tridente escondido entre una ensangrentada capa del mismo color aunque con un semblante tan despiadado e inhumano como nunca. Hasta la próxima.


sábado, 30 de abril de 2011

A Enerxía Tsunami.

No autobús de liña maréanse os cans. Saímos de Vigo e á altura de Puxeiros as rapazas de "El Cóndor" agardan coa boca aberta... ‹‹É incrible a cantidade de homes que paran de visita››, din elas.

Do outro lado, impaciente, agarda Ourense. Que podo dicir da miña cidade; cristos barbilongos, miños bravos e augas quentes.

Ouro, amigos, ouro ousaron buscar noutrora. Agora ousamos atopar auga entre as pedras do Minho (se se me permite un aceno á secular irmandade veciñal).

Moda é alardear de augas termais porque ter máis augas é mellor. Mais minerais naturais como a auga de bote, e sulfitos e sulfatos... Mira, como no Xapón, meu, que fertilizan augas claras con incalculables cantidades de plutonio. Que carallo, canto máis mellor!

A cidade dourada espera. Demasiadas curvas poden co meu ser. A tripa sáeme pra fóra. Así e todo penso será odio nuclear que meu corazón latexa cara á xente sen entrañas de augas avoltas.

Esta mensaxe autodestruirase no que dura un tsunami: tres, dous, un ...

domingo, 27 de marzo de 2011

Dez Minutos

Adiós familia, adiós amigos, gracias a todos por querernos;

adiós beixos, adiós caricias, adiós nena dos meus ollos, non sei canto choraremos.

Dez minutos para que o mundo acabe,

perdoade as miñas ofensas así como tamén perdoo aos que me ofenderon.

Non máis triste cousa, non máis cousa triste...

acaba o mundo e dez angustiosos minutos agardan.

Non aguanto máis! Por favor, non me deixedes !

Unha hora... dous días... tres anos... unha eternidade no corazón.

viernes, 11 de marzo de 2011

Santa Compaña

O visitante viaxa contigo. Leva a camisa rota e ensanguentada. Non leva billete. A súa derradeira parada es ti.

sábado, 26 de febrero de 2011

Dónde Viven los Monstruos?

Llora, hombre, llora.

Ahora que nadie te ve, presenta tu conciencia al mundo.

Por un momento, deja caer lágrimas de pena y sufrimiento de ayer.

Regala tu corazón mordido a la soledad del hogar que te acoge.

Grita hoy sin temor lo que aquel día callabas con pudor; ya sabes dónde viven los monstruos.

lunes, 17 de enero de 2011

Ms Free y el Circo

Una vida de comedia; de comediante en payaso de tercera división. Cuando las fingidas fieras se rebelan termina el espectáculo y la carpa se cierra para abrirse jamás. El circo de la vida no es fácil cuando las lágrimas no son de risa. Una vez intentaste ser fiera de verdad pero tu alma te lo impidió. Hacías de lobo feroz mientras tu caperuza te delataba. Por gracia, ya eres quién de morder al mismo diablo, de nariz pelota roja y zapatones de la misma sangre, que un día te poseyó. Sabes que no es fácil conseguir lo que tú has vencido, pues muchas han caído en el intento y todos las estamos ignorando. Necesitas otra oportunidad, desconocida oportunidad que te dará la vida para siempre. Eres una heroína para muchas, de modo que no las defraudes porque ellas ya lo hicieron contigo y no quiero, no me gustaría ver la historia en bis.

El mundo es tuyo Ms Free. Y sigue así.