lunes, 29 de octubre de 2012

Un Mejor Final.



Tirado, consumido como un cigarro mal apagado quiero escribir la mejor canción de amor y no puedo. En algún tiempo vivimos horas felices pero ahora toca cosecha de lamentos, de vivir sin razón, por nada.
El tiempo tampoco acompaña, llueve y llueve sin parar mientras me cubro  con paraguas  de papel. Como ya sabes las palabras pueden abrir heridas. Recuerdas?, dentro de tu boca avivan su fuego. Podría inventar un mejor final pero no quiero.

lunes, 18 de junio de 2012

O único que pido.


O único que pido é todo o silencio dos teus beixos.
O único que pido son todos os berros dos teus aloumiños.
O único que pido son todos, todos os teus puntos suspensivos.


Eu dareiche nada.
Eu dareiche nada.
Eu dareiche nada.

Microrrelato con ocho palabras y una coma.

Emulando a Augusto Monterroso:

"Cuando guardó la pistola, la sangre se dísparó".


miércoles, 6 de junio de 2012

Amigo.

Por qué te pregunta la vida con permiso de la muerte. Por qué te pregunta el suicida sabiendo que ya nada podrá detenerle. Por qué me preguntas amigo, cuando las historias que escribo ya no son de creer. Cuando mi corazón se queda sin tinta, amigo te preguntas por qué.

Mamá, quiero ser cuentista

Sobre el arte de contar mentiras:

http://www.litterarius.com.es/apuntes_sobre_el_arte_de_escribir_cuentos_1.htm

sábado, 12 de mayo de 2012

Mamá Killer (original)

Recuerdo que todo sucedió sobre la moqueta blanca del pasillo. Lucas se bajó los pantalones sin pudor alguno y se puso a defecar al pie del ficus que tanto mimaba mamá.
Cuando ella vio aquello, enseguida salió a la terraza a coger la aspiradora, entró con ella y la hizo funcionar.
Desde aquel día dejé de escuchar los ladridos que Lucas me dedicaba.

Tierra Mojada



Dime otra vez lo que escuchan todas nuestras noches de  almohada.
Dime otra vez lo que hace eco en tu cabeza patada tras patada.
Dime otra vez lo que cuentan tus ojos cada vez que me miran.
Dime otra vez lo que dicen tus manos cada vez que me miman.
Dime otra vez lo que sueña tu cama cuando amanece su tierra mojada.

sábado, 7 de abril de 2012

Sin Elección


El principio del camino. Amapolas, tulipanes, rosas, a dos bandas. Las nubes no de algodón, de dolor, mucho calor. Menos color al avance, cada vez más y más oscuro. Esperanza por sorpresa, no aquí final. Dos caminos, elige: a la izquierda niebla al horizonte, a la derecha masas de gentes con manos de hola y adiós. Primer paso y ... fin de trayecto.

sábado, 24 de marzo de 2012

Desmedida



Pódese medir de certo a poesía, dábame na miña alma.

Escribira a canción máis bonita do mundo e caeu ao fondo dos sacos onde se perden as cancións máis bonitas do mundo.
A derradeira poesía foi escrita antes da fin mundial e queimou no lume das últimas poesías antes do día último.
Rendera conta dos meus máis queridos soños e perdéronse no camiño de volta dos soños máis perseguidos.
Escribira dende o comezo do día ao lucido  solpor e o Sol marchou pra sempre onde o arrolan as montañas.

É demasiada poesía para un corpo tan pequeno; é por iso que moitas máis son as dores que resto da miña conta.  

martes, 28 de febrero de 2012

De Regreso a Casa


Con la puerta cerrada,
con la persiana bajada,
con las venas saturadas,
con la bragueta abierta,
con todas las llamadas rechazadas,
ahora en esta encrucijada.

Dónde está aquella época dorada?
Con todas las noches que me diste! qué guarrada!

Con mi alma callada,
noches tristes, sin una mísera palabra de tu boca,
sigues todavía mis pasos torpes de regreso a casa.

martes, 14 de febrero de 2012

SEIZURES


Sube. Igual que baja sube.

Entre cabeza y pies anda el juego.

Inocente yazgo antes, durante y después.

Zurdo en la materia.

Unico en mi especie.

Reinvento mi otro yo de noche.

Eso, de noche cuento segundos de vida.

Se acabó, el último y ya me voy . Desaparezco. Adiós.