Desmedida

Pódese medir de certo a poesía, dábame na miña alma.

Escribira a canción máis bonita do mundo e caeu ao fondo dos sacos onde se perden as cancións máis bonitas do mundo.

A derradeira poesía foi escrita antes da fin mundial e queimou no lume das últimas poesías antes do día último.

Rendera conta dos meus máis queridos soños e perdéronse no camiño de volta dos soños máis perseguidos.

Escribira dende o comezo do día ao lucido  solpor e o Sol marchou pra sempre onde o arrolan as montañas.

É demasiada poesía para un corpo tan pequeno; é por iso que moitas máis son as dores que resto da miña conta.  

De Regreso a Casa

Con la puerta cerrada,

con la persiana bajada,

con las venas saturadas,

con la bragueta abierta,

con todas las llamadas rechazadas,

ahora en esta encrucijada.

Dónde está aquella época dorada?

Con todas las noches que me diste! qué guarrada!

Con mi alma callada,

noches tristes, sin una mísera palabra de tu boca,

sigues todavía mis pasos torpes de regreso a casa.

SEIZURES

Sube. Igual que baja sube.

Entre cabeza y pies anda el juego.

Inocente yazgo antes, durante y después.

Zurdo en la materia.

Unico en mi especie.

Reinvento mi otro yo de noche.

Eso, de noche cuento segundos de vida.

Se acabó, el último y ya me voy . Desaparezco. Adiós.

A VERDADE

A verdade do escrito reside na realidade que cada quen enfronta no momento da súa lectura.

Fragmento das Memorias

(...) as cores comidas daquela camisa. Todavía lembro como acompañaban a esa gravata maquillada para a ocasión. A chaqueta, malcriada, xogando co pantalón pisado polos zapatos cuxos cordóns non amarraban máis que a fame que chamaba á nosa porta. (...)

Epilepsy is Dancing (by Antony & The Johnsons)

Epilepsy is dancing
Shes the Christ now departing
And Im finding my rhythm
As I twist in the snow

All the metal burned in me
Down the brain of my river
That fire was searching
For a waterway home

I cry glitter is love!
My eyes pinned inside
With green jewels
Hanging like Christmas stars
From a golden vein

As I came to a screaming
Hold me while Im dreaming
For my fingers are curling
And I cannot breathe

Then I cried in the kitchen
How Id seen your ghost witching
As a soldering blue line
Between my eyes

I cry glitter is love!
My eyes
Pinned inside
Sea green jewels
Hanging like Christmas stars
From a golden vein

Cut me in quadrants
Leave me in the corner
Oh now its passing
Oh now Im dancin

Sobran Palabras

Chámaa cuando non estea. Acode á súa cita. Un ramo de rosas brancas non será suficiente e caerá tornado en desgarrados petalos roxos poseídos por inocentes anxos. Prega, suplica unha cita máis ao candil dos seus ollos tristes pola primavera que non viu e o estío que sufriu. Non deixes, froito da adversidade, de man da loucura o teu soño. Pola contra, contas a unha botella de viño cada un dos grolos que te debe a súa prima-irmá. E a cada cal, vas facendo memoria da que perdiches: seu sabor, súa menciña. Sobran as palabras.