sábado, 30 de abril de 2011

A Enerxía Tsunami.

No autobús de liña maréanse os cans. Saímos de Vigo e á altura de Puxeiros as rapazas de "El Cóndor" agardan coa boca aberta... ‹‹É incrible a cantidade de homes que paran de visita››, din elas.

Do outro lado, impaciente, agarda Ourense. Que podo dicir da miña cidade; cristos barbilongos, miños bravos e augas quentes.

Ouro, amigos, ouro ousaron buscar noutrora. Agora ousamos atopar auga entre as pedras do Minho (se se me permite un aceno á secular irmandade veciñal).

Moda é alardear de augas termais porque ter máis augas é mellor. Mais minerais naturais como a auga de bote, e sulfitos e sulfatos... Mira, como no Xapón, meu, que fertilizan augas claras con incalculables cantidades de plutonio. Que carallo, canto máis mellor!

A cidade dourada espera. Demasiadas curvas poden co meu ser. A tripa sáeme pra fóra. Así e todo penso será odio nuclear que meu corazón latexa cara á xente sen entrañas de augas avoltas.

Esta mensaxe autodestruirase no que dura un tsunami: tres, dous, un ...

domingo, 27 de marzo de 2011

Dez Minutos

Adiós familia, adiós amigos, gracias a todos por querernos;

adiós beixos, adiós caricias, adiós nena dos meus ollos, non sei canto choraremos.

Dez minutos para que o mundo acabe,

perdoade as miñas ofensas así como tamén perdoo aos que me ofenderon.

Non máis triste cousa, non máis cousa triste...

acaba o mundo e dez angustiosos minutos agardan.

Non aguanto máis! Por favor, non me deixedes !

Unha hora... dous días... tres anos... unha eternidade no corazón.

viernes, 11 de marzo de 2011

Santa Compaña

O visitante viaxa contigo. Leva a camisa rota e ensanguentada. Non leva billete. A súa derradeira parada es ti.

sábado, 26 de febrero de 2011

Dónde Viven los Monstruos?

Llora, hombre, llora.

Ahora que nadie te ve, presenta tu conciencia al mundo.

Por un momento, deja caer lágrimas de pena y sufrimiento de ayer.

Regala tu corazón mordido a la soledad del hogar que te acoge.

Grita hoy sin temor lo que aquel día callabas con pudor; ya sabes dónde viven los monstruos.

lunes, 17 de enero de 2011

Ms Free y el Circo

Una vida de comedia; de comediante en payaso de tercera división. Cuando las fingidas fieras se rebelan termina el espectáculo y la carpa se cierra para abrirse jamás. El circo de la vida no es fácil cuando las lágrimas no son de risa. Una vez intentaste ser fiera de verdad pero tu alma te lo impidió. Hacías de lobo feroz mientras tu caperuza te delataba. Por gracia, ya eres quién de morder al mismo diablo, de nariz pelota roja y zapatones de la misma sangre, que un día te poseyó. Sabes que no es fácil conseguir lo que tú has vencido, pues muchas han caído en el intento y todos las estamos ignorando. Necesitas otra oportunidad, desconocida oportunidad que te dará la vida para siempre. Eres una heroína para muchas, de modo que no las defraudes porque ellas ya lo hicieron contigo y no quiero, no me gustaría ver la historia en bis.

El mundo es tuyo Ms Free. Y sigue así.

domingo, 21 de noviembre de 2010

Call Me The Breeze

Ahora me ves, ahora no me ves, y sigo ahí mojando tus pies con southern rythm and flavour.mo me gusta esta canción en su versión Tompettylera.

PD: Como todas las cosas que suceden en el mundo actual, se puede ver en youtube.

sábado, 9 de octubre de 2010

Escuro outono nunca perde cor

Chega outono ao mundo, a chuva, a humidade enchéndose de ti, os suspiros do vento que vén de Samil. Chega outono ó mundo, as arbres da Galiza verden e marronan, ás veces tamén marelan, sempre perden follas, nunca perden cor.