Las lágrimas viajan conmigo en silencio. Silencio de muerte y de pena, pena de hoy y de ayer por verte llorar ahora que tan sola te dejo. Pero ahora que hay alma de besos en el corazón, las lágrimas vuelven alegres, imposibles de robar o abandonar en el camino de vuelta a la casa. Son tiempos nuevos, de luz. Iluminan la mente muda y mi alma ciega. Es ahora cuando puedo soñar despierto, cantar dormido y llorar sintigo. El papel habla solo aunque la tinta hace tiempo que se acabó. Cuenta mi gran guerra ganada después de tantas batallas perdidas. Son estos tiempos que hacen que cambie la forma de medir: mis palabras. Es ahora, cuando la pluma piensa por mí, mientras el tiempo me devuelve a la estación de la que nunca debí partir.
viernes, 26 de junio de 2009
Times Like These
martes, 23 de junio de 2009
Confesiones En La Barra De Un Bar

Me ha arrojado del nido, he echado a volar y me ha cortado las alas nada más empezar. ¡No me da cariño, ya no me da amor, no tenemos sexo! ¿Qué me queda?: cerveza, putas y rocanrol. Una vez ella me dijo que me quería, yo a ella la quise más de dos. Tantas balas ya gastadas, y va disparando a traición. Aún harto de sus mentiras (o verdades a mitad) todavía no se me olvida respirar. Respirar para olvidar, y beber. Beber para olvidar que la he querido, que la quiero olvidar, sacarla de mi presente, pasado y futuro. Hasta que la muerte nos separe.
Labels:
escritos varios,
microrrelatos,
poesía
miércoles, 3 de junio de 2009
Sólo De Pan Vive El Hombre

Deseo pan para hoy aunque sea de ayer. Pan para mañana. Pan para unos y para otros. Quiero pan tostado y sin tostar, sin miga, sin sal, pero pan. Pan para comer, para comprar, para vender, para regalar, para tirar, pero pan.
En el lugar de los vivos la gente, canta, baila, llora y hasta mata por pan. Por eso yo lo quiero. Porque por pan vienen las palomas, por pan salen del palomar. Por dinero yo laboro, porque ese jornal sabe a pan.
Labels:
escritos varios,
escritura creativa,
poesía
martes, 2 de junio de 2009
Mamá Aurora Sempre Tiña Razón
- Escoita neno, lembra por sempre o que che vou dicir:
Despois do discurso mamá Aurora, que xacía na cama da casa da avóa Sinda, apertou coma nunca miñas mans contra seus beizos, pechou os ollos e ficou entregada pra sempre ó mundo dos outros.
Come pra ter forzas, come e descansa tamén. Vive felizmente pra te facer home de ben e non fagas mal. Mira no espello da túa alma todos os días, saboreando o que ves e non deixes que o paso do tempo troque a paisaxe do teu arredor. Cae, érguete, cae, respira aliviado dos teus erros i érguete de novo. Porque un home non é tal ata non caer na súa primera trampa. Ademáis, as dificultades da vida van e vén. Ora ben, negras, grises ou bicolor, nestes eidos nunca deixes opción ao desazo.
Despois do discurso mamá Aurora, que xacía na cama da casa da avóa Sinda, apertou coma nunca miñas mans contra seus beizos, pechou os ollos e ficou entregada pra sempre ó mundo dos outros.
martes, 19 de mayo de 2009
Siempre Igual

Llego a la estación de Atocha, miro en mi caótico bolso y no encuentro el bono-transporte. Saco un billete sencillo y accedo al andén. Humanes, tres minutos. Os diré que me despidieron de mis anteriores trabajos por llegar tarde. Humanes, dos minutos. Ahora he conseguido uno nuevo en Leganés y estoy muy ilusionada. Humanes, un minuto. El tren ya está estacionado. Nunca subo en el último vagón (me da mal rollo). Hay sitio y me siento en una plaza de ventanilla por la izquierda. Me recuesto y echo una cabezada, que nunca viene mal. ¡Mierda! Próxima parada, Humanes.
Labels:
escritos varios,
microrrelatos,
relatos
miércoles, 13 de mayo de 2009
Regreso al Futuro
Temor a ver fantasmas que no existen, el agobio de la gente al pasar, la angustia que no cesa, la pesadilla de dormir sin escuchar lo mucho que me amas, pánico al papel en blanco que dispuesto espera ser vestido de historias de las que no me creo capaz, la intimidación de mi pasado, miedo a vivir mi vida como nunca antes se ha vivido una vida y terror a morir en el intento. Bien he olvidado mi nombre. Por fin regreso al futuro.
martes, 28 de abril de 2009
SOBRE A ESCRITURA AUTOMÁTICA...
No acto da creación, a conexión da man co papel é automática, conseguindo así unha maior plasticidade no resultado da obra.
O seguinte vídeo representa unha práctica extrema de escritura automática:
O seguinte vídeo representa unha práctica extrema de escritura automática:
Suscribirse a:
Entradas (Atom)